De Europese Commissie heeft eind 2015 een conceptrichtlijn met betrekking tot overeenkomsten voor de levering van digitale inhoud (hierna: “Conceptrichtlijn“) gepresenteerd. De Conceptrichtlijn bevat regels over de levering van bijvoorbeeld data, software, social media en cloud-opslag. De Europese Commissie probeert hiermee verschillen tussen de wetgeving van lidstaten op dit gebied gelijk te trekken en de Europese digitale economie te versterken. Het concept is een onderdeel van de Europese ‘Digitale eengemaakte markt’.
In de Conceptrichtlijn staan regels over wat consumenten mogen verwachten wanneer ze digitale inhoud afnemen en wat ze kunnen doen als die verwachtingen niet waargemaakt worden. Daarnaast geeft de Conceptrichtlijn de consument extra mogelijkheden om overeenkomsten met een lange duur te ontbinden.
Verschillende bepalingen in de Conceptrichtlijn roepen vragen op over het nut en de mogelijke uitwerking ervan. Hieronder staat een aantal van die bepalingen opgesomd:
- De Conceptrichtlijn definieert digitale inhoud erg breed om toekomstbestendig te zijn en alle soorten digitale inhoud en omgang daarmee te reguleren. Door deze brede definitie kan de Conceptrichtlijn van toepassing zijn op bijna alle digitaal overgedragen data. De vraag is of dat passend is.
- Overeenkomsten voor de levering van digitale inhoud komen in de Conceptrichtlijn ook tot stand als er ‘betaald’ wordt met persoonsgegevens. Als leveranciers bijvoorbeeld producten of diensten aanbieden waar geen geld voor betaald hoeft te worden maar consumenten wel hun persoonsgegevens voor af moeten staan, kan de Conceptrichtlijn dus ook van toepassing zijn. Hierop is al veel kritiek gekomen, mede in het licht van de Algemene verordening gegevensbescherming.
- De hoofdregel in de Conceptrichtlijn is dat de consument de digitale inhoud zó moet kunnen gebruiken als gebruikelijk is voor die digitale inhoud. Als de overeenkomst echter duidelijk omschrijft waar de digitale inhoud voor gebruikt kan worden, geldt deze hoofdregel niet.
- Gedurende de hele termijn van de overeenkomst moeten leveranciers van digitale inhoud ervoor zorgen dat consumenten digitale inhoud kunnen gebruiken zoals gebruikelijk is voor die digitale inhoud. Dat is een duidelijke afwijking ten aanzien van de huidige regels rondom garantie. In de praktijk komt dit neer op vergaande verplichtingen voor leveranciers.
- Aansprakelijkheid van leveranciers voor economische schade kan op grond van de Conceptrichtlijn niet uitgesloten worden. Leveranciers kunnen echter niet aansprakelijk gesteld worden voor immateriële schade en letselschade van de consument. Ook dit is een afwijking van de huidige regels en een verzwaring van de verplichtingen van de leveranciers.
In ‘Computerrecht: Tijdschrift voor informatica, telecommunicatie en recht’ hebben Roelien van Neck en Raoul Grifoni Waterman een uitgebreid artikel geschreven over de Conceptrichtlijn. In dit artikel bespreken zij en geven zij kritiek op onder andere de hierboven genoemde bepalingen van de Conceptrichtlijn. Ook beschrijven zij het verdere implementatietraject van de Conceptrichtlijn.
Klik hier voor het hele artikel in Computerrecht.
